. . .
| 1 | Pulchritudinem summi boni quaerendam suadet, fore ut illa recreetur oculus noster, atque anima nutriatur spondens; eo quod hic animae cibus sit, cuius cognitionem sanctis Deus revelat, quemque David cupide indagavit. |
| 2 | Hoc bonum diligenter tenendum esse; quando idem ipsum sit, quod annuntiaverunt. |
| 3 | Evangelistae, scilicet Christum. |
| 4 | Hoc bonum qui cum desiderio hauserit, eum ad mysteriorum scientiam perventurum, et iam neglecturum quae sunt corporis, ad quod Apostolus nos adhortatur. |
| 5 | Elevandam igitur animam ab affectibus, ut feratur ad bonum illud, in quo fons vitae est, et quo nonnisi virtute perducimur. |
| 6 | Verum perseverantiam ad id opus esse et constantiam. |
| 7 | AMBROSIUS IRENAEO salutem. |